İKİ YILLIK “HAYATA ATILMA MARATONUNDA” PSİKOLOJİ

     Bu iki yıl boyunca çok fazla ani duygu değişimleri, çöküşler, enerji patlamaları, boşlukta olma hissi gibi farklı duygular yaşayacaksınız. Bunun iki temel nedeni var: Bu çok zorlu bir süreç ve bu süreçte kafayı yememek oldukça güç; ayrıca hepimiz ergenlik çağındayız.

Gençliğiniz bir daha geri gelmeyeceğini düşünerek maksimum eğlenceyi yaşamalısınız. Tabii baştan söyleyeyim, kimsenin lise hayatı Amerikan dizilerindeki gibi değil. Bu nedenle moralinizi bozmadan biraz gülüp eğlenerek biraz da çalışarak bu iki yılı atlatmaya çalışın.

Çok gerildiğiniz ve bunaldığınız anlar olacak. Bazen kimse sizi anlamıyor, sadece herkesin size baskı yaptığını düşünüyorsunuz. Böyle durumlarda benim tavsiyem ailenizle dertleşmek. Eğer bunu yapabileceğiniz bir ortam yoksa odanıza çekilip kendinizi sakinleştirmeye çalışmalısınız. Toplum içinde hiçbir zaman ağlamayın ancak çok bunaldıysanız odanızda biraz göz yaşı döküp ferahlayabilirsiniz.

Kızların bu süreçte daha duygusal olmaları çok doğal. Biz kızları çok daha zorlu bir süreç bekliyor. Güçlü kalıp pes etmeden yavaş yavaş ilerleyin. Bu ülkede yaşayan herkes bu saçma eğitim sisteminden geçiyor. Dişinizi sıkın ve güzel günlerin hayalini kurun. Geçici bir dönem olduğunu kendinize sık sık hatırlatın. Annem her ne kadar gün saymanın doğru olmadığını söylese de beni motive ediyor. Mesela şu anda kurtuluş günüme tam olarak 1 yıl ve 1 haftam kaldı…

Çöküş yaşadığınız anda ya da bunaldığınız zaman arkadaşlarınızla ve öğretmenlerinizle dertleşmek de iyi gelebilir. Örneğin on birinci sınıf boyunca sınıfça çok bunaldığımız dönemler oldu. Edebiyat ve İngilizce derslerinde hocalarımız bize motivasyon konuşmaları yaptılar. Gerçekten hem kendimizi çok dinlenmiş hem de gelecek kaygımızın hafiflemiş olduğunu fark ettik. Her zaman olmamak şartıyla arada sırada öğretmenlerinizden böyle isteklerde bulunabilirsiniz. Ne de olsa onlar da bizim çektiğimiz çilelerin farkındalar ve her açıdan bizlere yardımcı olmaya çalışıyorlar.

Tabii bu sürecin sadece bunalımlarla geçeceğini düşünmeyin. Bazen de gereksiz bir “özgüven patlaması” ve/veya “enerji patlaması” yaşayabiliyorsunuz. Bazen de “yorgunluk sarhoşluğundan” hayata toz pembe gözlüklerle bakıyorsunuz. Böyle anlarda kafayı yediğinizi düşünmeyin. Aksine beyniniz kafayı yememek için size bu yollarla yardımcı olmaya çalışıyor. Dinlenmeye ayırdığınız vakti “yorgunluk sarhoşluğuna” ayırın ve o anın tadını çıkarın. Birazcık gereksiz yere gülmenin veya gülümsemenin kimseye zararı olamaz. Hatta bu sayede daha iyi dinlenip diğer güne daha hızlı bir başlangıç yapabilirsiniz.

Bu duygu dalgalanmaları çok doğal. Sadece iki yıllık gelip geçici bir eziyet olduğunun bilincinde olun ve mental sağlığınızı korumak için elinizden gelen her şeyi yapın. Gelecek çok güzel olacak ve şu anki psikolojik durumumuza değecek. Sabredin ve bitiş çizgisine doğru kendinizi hırpalamadan koşun. Her maratonun bir bitişi vardır…